سلام،

اول از همه، در مورد یه مطلب باید عذرخواهی کنم. و اون مطلب اینکه بعضی وقتا میایید تو وبلاگ، یه مطلب رو می خونید، ولی یه ساعت بعد یا یه روز بعد که میایید دوباره سر بزنید، یا خبری از اون مطلب قبلی نیست، یا بعضی از جاهاش حذف شده، یا یه چیزایی بهش اضافه شده، یا کلاً مطلب زیر و رو شده.

خوب وقتی یه نفر، یه تنه، باید هم مطلب بنویسه، هم گزینش کنه، هم ویرایش کنه، هم فکر کنه، که اصلاً‌ نوشتن این مطلب تو وبلاگ درست هست یا نه، (هرچند مطالب ما اونقدر ارزش نداره که نیاز به این کارا داشته باشه)، انصافا باید حق بدید، که ممکنه حذف و اضافه هم تو مطالب وبلاگ صورت بگیره؛ ولی با این حال از این اتفاق معذورم.

به دنبال این مسأله، برآن شدیم، تا هیأتی به عنوان هیأت تحریریه تشکیل بدیم، تا دیگه از این جور مشکلات کمتر پیش بیاد.

حالا که تقریباً وبلاگ و آدرسش، برای همه جا افتاده و خدا رو شکر استقبال هم شده، دیگه وقتشه، از این حالت آزمایشی در بیائیم و یه کم جدی تر کار رو دنبال کنیم.

و امّا...

سخن اول هیأت تحریریه:

به نام خداوند بخشنده و مهربان

آنچه گذشت و نگذشت

مقصودمان تجدید خاطرات نیست، امّا ...

اولش که آمدیم همه مثل بچه های پاستوریزه سرمان توی لاک خودمان بود و به قول قدیمی ها جوری می رفتیم و می آمدیم که خدای نا کرده (زبانم لال ) گربه سیاه دانشگاه شاخمان نزند.

مثل جوجه های سر از تخم در آورده کم کم بال و پر گرفتیم و رویمان باز شد تا با صدای بلند بخندیم و بعداً که کمی بیشتر یخمان باز شد، با کلّی دقت، وقتی استاد حضور و غیاب میکرد اسم کوچک بعضی ها را به خاطرمان میسپردیم ، البته بگذریم از این که خانمها استعداد فراوانی در امر به خاطر سپاری نام آقایان دارند.

( استغفر ا.... )

به هر حال با رفقای کنونی که البته ریزش و رویش هم داشته کاسه کوزه یکی شدیم و به اصطلاح برخی از قدما و متأخرین شدیم رفیق فابریک.

حال به استناد برخی از کتب تاریخی که مطالعه کردیم ( و توصیه میکنیم که شما هم مطالعه کنید ) باید مراقب باشیم خدای نا خواسته چشم نخورینم.

گرچه به عقید? ما، خیلی ها ( که همه ی رفقا این خیلی ها را میشناسند ) تمام تلاش خود را می کنند و به شیوه های مختلف زور خودشان می زنند که جمع حاضر را به هم بریزند امّا.....

امّا ما دست هر نارفیقی را از جمعمان کوتاه میکنیم و با زبان بی زبانی هم که شده به حسودان و بخیلان می فهمانیم که تیرشان به خطاست.

دوست خوبمان ( جناب آقای مدیر وبلاگ یا بهتر بگوییم مؤسس و بنیانگذار وبلاگ ) امر فرمودند برای خروج از رکود  و تک نویسی چند ماهه ی اخیر  در وبلاگ، هیأتی تشکیل شود که بنویسند آن هم از همه چیز و همه جا .

ما هم اطاعت کردیم.

حال تصمیم داریم کمی فعال تر از قبل شویم و هر روز اگر خدا بخواهد به روز باشیم.

طنز و جدّی ، نقد و نسیه ، عاشقانه و دخترکش ( بعضی وقت ها هم پسرکش ) ،خبری و دانشگاهی ، گه گاهی هم سیاسی و ... فرقی نمی کند خلاصه کمر همت را بسته ایم آن هم سفت و محکم .

 ((( میگی نه از این به بعدش رو نگاه کن )))

                                            هیأت تحریریه وبلاگ

دیدگاه‌های دیگران ()